Eerder schreef ik over de vaccinatie-drang/dwang die momenteel in tal van (voorheen vrije) landen, wordt uitgeoefend. Een jaar geleden gold een coronapaspoort nog als een complot-theorie maar inmiddels is ook dat ingehaald door de werkelijkheid.

Voor wie geen prik nemen, kunnen diverse motieven een rol spelen, zoals:

• men vertrouwt liever op het van God gegeven immuunsysteem, dan op een (tijdelijk werkend) ‘vaccin’;
• men wacht liever totdat alle normale testfases van het ‘vaccin’ zijn doorlopen (eind 2023) en meer bekend is over de langere termijn effecten;
• men wantrouwt de globale pressie die wordt uitgeoefend om ‘de prik’ te nemen en ziet hierin de contouren van de aanstaande ‘Beest-heerschappij’ (Openb.13).

Zie AiA weetjes voor het hele artikel

Vanaf het begin van de coronacrisis is er gewaarschuwd voor de enorme misleiding die zich wereldwijd voltrekt. Dat begon reeds toen men COVID-19 de A-status toekende, d.w.z. het zou een killervirus zijn in dezelfde categorie als Ebola. Ter vergelijking: Ebola heeft een IFR (=sterftepercentage bij infectie) van 50% en COVID-19 van 0,15%, vergelijkbaar met een stevige griep. Door de (georkestreerde) paniek die in maart 2020 ontstond liet de bevolking met groot gemak zich keer op keer opsluiten (‘lockdowns’). Van alle kanten werd men bang gemaakt. Oude mensen in verzorgingstehuizen mochten niet bezocht worden en liet men verkommeren in hun kamers. Dat heette dan ‘social distancing’. Op straffe van boetes moest iedereen anderhalve meter afstand houden en mocht men elkaar zelfs geen handen geven. Niet-werkende en schijnveilige mondkapjes werden op tal van plaatsen verplicht, avondklokken ingesteld, enzovoort. Tegengeluid werd en wordt allerwege gecensureerd zodat de ‘angstporno’ in de media blijft aanhouden.

ZIE RUBRIEK AiA WEETJES VOOR HET HELE ARTIKEL!

In vers 35 somde Paulus al een klimmende reeks van omstandigheden op (van verdrukking tot zwaard), die beogen ons te scheiden van de liefde van Christus. Maar het is onmogelijk. Want in dat alles zijn we zelfs nog méér dan overwinnaars. We delen immers op voorhand in een overwinning waarvoor Hij die ons liefheeft, zelf garant staat.

In deze verzen wordt de opsomming van vers 35 nog veel verder uitgebreid. De grootste contrasten die we kennen (dood en leven, hoogte en diepte) worden inbegrepen. Maar ook de onzienlijke wereld (engelen, krachten) of wat zich boven ons bevindt (overheden) wordt er in betrokken. Ongeacht of dat nu tegenwoordige of toekomende zaken betreft.

En mocht er nog iets buiten deze opsomming vallen, dan voegt Paulus er aan toe: “nog enig ander schepsel”. M.a.w. helemaal niets is ooit bij machte ons te scheiden “van de liefde GODS in Christus Jezus”. GODS liefde is alomvattend en onvoorwaardelijk. En daarom overwint die liefde alles!

Sommige omstandigheden roepen om actie. Wanneer het bijvoorbeeld in ons vermogen ligt om een ander te helpen. Maar hoe vaak gebeurt het ook niet, dat mensenarmen gewoon te kort zijn. We zouden misschien wel willen, maar we kunnen niets doen.

Het is in zulke omstandigheden dat het alle verschil in de wereld maakt, de GOD te kennen. Iemand die alles in zijn hand heeft. Zonder GOD kun je wellicht berusten in het (nood)lot. In het besef dat er toch niets aan te doen is. Dat alle goede bedoelingen ten spijt, onze pogingen tot mislukken zijn gedoemd. Daarin berusten is slechts negatief. Fatalisme. Het staat mijlen veraf van diepe vrede en vertrouwen.

Vrede en vertrouwen zijn gebaseerd op het besef dat alles, wat er ook gebeurt, onder volmaakte controle is. Dat er niets voor niets plaatsvindt. En dat Degene die de hele wereld, en dus ook mijn kleine leventje, in zijn machtige hand houdt, geen fouten maakt. Nooit. En dat zijn weg de beste is. Altijd! Geen gedachte zo rustgevend als deze. Daar kun je mee inslapen. Welterusten…

Paulus zet in deze verzen het lijden van de tegenwoordige tijd tegenover de heerlijkheid die zal komen. Daarbij denkt hij niet alleen aan het lijden als gelovigen (:17), maar ook aan het lijden van heel de vergankelijke schepping (:20). Stel u voor dat we al het lijden, de tranen, moeiten, pijn en al het verdriet van elk schepsel zouden leggen aan de ene kant van de balans. Zou de optelsom daarvan geen immens gewicht opleveren?!

Maar wacht even. Aan de andere kant van de weegschaal legt Paulus de toekomstige heerlijkheid. Hoe verhouden die twee zich tot elkaar? Is er evenwicht? Nee, verre van dat, zegt Paulus triomfantelijk. Het tegenwoordige lijden is zelfs “niet waardig” vergeleken te worden met de toekomende heerlijkheid. Het is als een pluisje tegenover een granieten rotsblok.

Paulus bagatelliseert het lijden niet maar hij relativeert het. Het lijden nu, hoe zwaar ook, is slechts tijdelijk. De heerlijkheid die daarentegen komt, is blijvend. Onvergankelijk. Dit is geen kwestie van voelen, maar van rekenen. Rekenen op Gods belofte. Dát legt gewicht in de schaal!